Sooreh الشعراء
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ طسٓمٓ
1به نام خداى رحمان و رحيم.؛ طسم..
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
2اين آيههاى كتاب روشن است.
لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ
3گويا مىخواهى خويشتن را تلف كنى براى اينكه آنان ايمان نمىآورند.
إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ
4اگر مىخواستيم از آسمان آيهاى به ايشان نازل مىكرديم كه گردنهايشان در مقابل آن خاضع شود مىتوانستيم.
وَ مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ
5پند تازهاى از خداى رحمان به سوى آنان نيامد مگر اينكه از آن روىگردان شدند.
فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
6به تكذيب پرداختهاند، به زودى خبرهاى چيزى كه آن را استهزا مىكردهاند به ايشان خواهد رسيد.
أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
7چرا به زمين نمىنگرند كه انواع گياهان خوب در آن روياندهايم.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
8كه در اين عبرتى هست ولى بيشترشان مؤمن نيستند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
9همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.
وَ إِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ
10و چون پروردگارت به موسى ندا داد كه سوى گروه ستمكاران برو.
قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ أَلَا يَتَّقُونَ
11گروه فرعون كه چرا نمىترسند؟.
قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
12(موسى) گفت پروردگارا من بيم آن دارم كه دروغگويم شمارند.
وَ يَضِيقُ صَدۡرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ
13و حوصلهام سر آيد در نتيجه زبانم روان نشود پس هارون را نيز پيغمبرى ببخش.
وَ لَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ
14فرعونيان خونى به گردن من دارند و بيم دارم كه مرا بكشند.
قَالَ كَلَّا فَٱذۡهَبَا بَِٔايَٰتِنَآ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ
15فرمود هرگز! شما هر دو آيات ما را ببريد كه ما همراه شما شنواييم.
فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
16نزد فرعون رويد و بگوييد كه ما فرستاده پروردگار جهانيانيم.
أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ
17بايد كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى.
قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَ لَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ
18(فرعون) گفت: مگر وقتى نوزاد بودى تو را نزد خويش پرورش نداديم و سالها از عمرت را ميان ما به سر نبردى؟.
وَ فَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَ أَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
19و (سر انجام) آن كارت را (كه نمىبايست انجام مىدادى) انجام دادى و تو از ناسپاسان بودى.
قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَ أَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
20(موسى) گفت: آن كار را هنگامى كردم كه از راه بيرون بودم.
فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَ جَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
21و چون از شما بيم داشتم از دستتان گريختم و پروردگارم به من فرزانگى و دانش بخشيد و از پيغمبرانم كرد.
وَ تِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ
22آيا اين نعمتى است كه منت آن را به من مىنهى كه پسران بنى اسرائيل را به بردگى گرفتهاى؟.
قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
23فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟.
قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ
24گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر اهل يقينيد.
قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ
25(فرعون) به اطرافيان خود گفت هيچ مىشنويد چه مىگويد؟.
قَالَ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
26گفت پروردگار شما و پروردگار نياكانتان.
قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ
27گفت: پيغمبرى كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است.
قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ
28گفت (او) پروردگار مشرق و مغرب و هر چه ميان آن دو است اگر فهم داريد.
قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ
29گفت: اگر خدايى غير از من بگيرى زندانيت مىكنم.
قَالَ أَ وَ لَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ
30گفت: و حتى اگر براى تو معجزهاى روشن آورده باشم؟.
قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ
31گفت: اگر راست مىگويى آن را بياور.
فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ
32موسى عصاى خود را بينداخت و در دم اژدهايى هويدا گشت.
وَ نَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ
33و دست خويش را بيرون آورد همه ديدند كه سفيد و روشن بود.
قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ
34(فرعون به بزرگان اطراف خود گفت: عجب جادوگر ماهرى است.
يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ
35كه مىخواهد شما را با جادوى خويش از سر زمينتان بيرون كند، بنا بر اين چه رأى مىدهيد؟.
قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَ أَخَاهُ وَ ٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
36گفتند: وى را با برادرش نگهدار و به تمام شهرها مامورين جمع آورى بفرست.
يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ
37تا همه جادوگران ماهر را پيش تو آورند.
فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
38پس جادوگران را به موعد روزى معين، جمع كرد.
وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ
39و به مردم گفتند شما نيز جمع شويد.
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
40تا اگر ساحران غالب آمدند ما نيز آنها را پيروى كنيم.
فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ
41پس جادوگران آمدند و به فرعون گفتند: اگر ما غالب آمديم آيا مزدى خواهيم داشت؟.
قَالَ نَعَمۡ وَ إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
42گفت: آرى و در اين صورت از مقربان خواهيد بود.
قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ
43(موسى) به ايشان گفت: هر چه افكندنى هست بيفكنيد.
فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَ عِصِيَّهُمۡ وَ قَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
44پس ريسمانها و عصاهاى خويش را افكندند و گفتند: به عزت فرعون سوگند كه ما غلبه يافتگانيم.
فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ
45سپس موسى عصاى خويش را بيفكند و آنچه را ساخته بودند بلعيد.
فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ
46جادوگران سجدهكنان خاكسار شدند.
قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
47گفتند: به پروردگار جهانيان ايمان آورديم.
رَبِّ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ
48كه پروردگار موسى و هارون نيز هست.
قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَ أَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ
49(فرعون) گفت: چرا پيش از آنكه اجازهتان دهم به او ايمان آورديد؟ پس حتما او بزرگ شما است كه جادو تعليمتان داده است، به زودى خواهيد دانست كه دستها و پاهايتان را به عكس يكديگر قطع مىكنم و همه شما را بر دار مىآويزم.
قَالُواْ لَا ضَيۡرَ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
50گفتند: مهم نيست، چون به سوى پروردگارمان مىرويم.
إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
51ما طمع داريم كه پروردگارمان گناهانمان را بيامرزد به همين جهت اولين كسى هستيم كه ايمان آورديم.
وَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
52و به موسى وحى كرديم كه بندگان ما را شبانگاه حركت بده كه آنها شما را تعقيب مىكنند.
فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ
53و فرعون مامورين جمع آورى را به شهرها فرستاد.
إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ
54كه اينان گروهىاند كند.
وَ إِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ
55كه موجب خشم ما شدهاند.
وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ
56و ما همگى آماده كارزاريم.
فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ
57ولى آنها (فرعونيان) را از باغستانها و چشمهسارها بيرون كرديم.
وَ كُنُوزٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ
58و از گنجها و جايگاههاى خويشان (بيرون كرديم).
كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ
59و آن را به بنى اسرائيل داديم.
فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ
60پس هنگام آفتاب از پى آنها شدند.
فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ
61و چون دو جماعت يكديگر را بديدند، ياران موسى گفتند: اى واى! ما را گرفتند.
قَالَ كَلَّآ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ
62(موسى) گفت: هرگز! پروردگار من با من است و رهبريم خواهد كرد.
فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ
63به موسى وحى كرديم كه عصاى خويش را به دريا بزن، پس بشكافت و هر بخشى چون كوهى بزرگ بود.
وَ أَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ
64ديگران را بدانجا نزديك كرديم.
وَ أَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَ مَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
65و موسى را با همراهانش جملگى نجات داديم.
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
66سپس ديگران را غرق كرديم.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
67كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
68و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.
وَ ٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ
69خبر ابراهيم را براى آنان بخوان.
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ
70وقتى به پدر و قومش گفت: چه مىپرستيد؟.
قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ
71گفتند: بتهايى را مىپرستيم و پيوسته به عبادتشان قيام مىكنيم.
قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ
72گفت: آيا وقتى آنها را مىخوانيد صداى شما را مىشنوند؟.
أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ
73يا سودتان دهند يا زيان زنند؟!.
قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ
74گفتند: نه، بلكه پدران خويش را ديدهايم كه چنين مىكردهاند.
قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
75گفت: آيا ديديد (مىدانيد) آنچه را كه شما عبادت مىكرديد؟.
أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ
76شما و پدران پيشين شما.
فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
77(همه آنها) دشمن منند مگر پروردگار جهانيان.
ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ
78كسى كه مرا آفريده و او هدايتم مىكند.
وَ ٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَ يَسۡقِينِ
79كسى كه هم او غذايم مىدهد و آبم مىدهد.
وَ إِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ
80كسى كه وقتى بيمار شدم شفايم مىدهد.
وَ ٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ
81و كسى كه مرا مىميراند و دوباره زندهام مىكند.
وَ ٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيَٓٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ
82و كسى كه طمع دارم روز رستاخيز گناهم را بيامرزد.
رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَ أَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ
83پروردگارا مرا فرزانگى بخش و قرين شايستگانم كن.
وَ ٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ
84و نزد آيندگان نيكنام گردان.
وَ ٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ
85از وارثان بهشت پر نعمتم كن.
وَ ٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ
86و پدرم را بيامرز كه وى گمراه بود.
وَ لَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ
87و روزى كه مردم بر انگيخته مىشوند مرا خوار مگردان.
يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَ لَا بَنُونَ
88روزى كه مال و فرزندان سود ندهد.
إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ
89مگر آنكه با قلب پاك سوء خدا آمده باشد.
وَ أُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ
90و بهشت به نيكوكاران نزديك گردد.
وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ
91و جهنم به گمراهان نمودار شود.
وَ قِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ
92و به آنها گفته شود آن چيزهايى كه غير خدا مىپرستيديد كجايند؟.
مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ
93آيا معبودهاى غير از خدا شما را نصرت دهند و يا نصرت يابند.
فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَ ٱلۡغَاوُۥنَ
94گمراهان و گمراه شدگان به رو در جهنم انداخته شوند.
وَ جُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ
95و سپاهيان ابليس عموما.
قَالُواْ وَ هُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ
96در آنجا با يكديگر مخاصمه كنند و گويند.
تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
97قسم به خدا كه در ضلالتى آشكار بوديم.
إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
98كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مىگرفتيم.
وَ مَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
99و جز تبهكاران ما را گمراه نكردند.
فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ
100و اكنون نه شفيعانى داريم.
وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ
101و نه دوستانى صميمى.
فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
102كاش بازگشتى داشتيم و مؤمن مىشديم.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
103كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
104و پروردگارت نيرومند و رحيم است.
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
105قوم نوح نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
106وقتى كه برادرشان نوح به آنها گفت: چرا از خدا نمىترسيد.
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
107كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
108از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
109براى پيغمبرى خود از شما مزدى نمىخواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
110از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَ ٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ
111گفتند: چگونه به تو ايمان بياوريم در حالى كه فرومايگان پيرويت كردهاند.
قَالَ وَ مَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
112گفت: من چه دانم كه چه مىكردهاند.
إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي لَوۡ تَشۡعُرُونَ
113كه اگر فهم داريد حسابشان جز به عهده پروردگار من نيست.
وَ مَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
114و من اين مؤمنان را دور نخواهم كرد.
إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ
115كه من جز بيمرسانى آشكار نيستم.
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ
116گفتند اى نوح اگر بس نكنى سنگسار مىشوى.
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ
117گفت: پروردگارا قوم من دروغگويم مىشمارند.
فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَ بَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَ نَجِّنِي وَ مَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
118بين من و آنها حكم كن و مرا با مؤمنانى كه همراه منند نجات بخش.
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَ مَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ
119پس او و همراهانش را در كشتى پر (از جمعيت و حيوانات) نجات داديم.
ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ
120سپس باقى ماندگان را غرق كرديم.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
121كه در اين عبرتى است و بيشترشان ايمان آور نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
122و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.
كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
123قوم عاد نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
124وقتى برادرشان هود به ايشان گفت چرا از خدا نمىترسيد؟.
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
125كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
126از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
127براى پيغمبرى خود، مزدى نمىخواهم چون مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.
أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ
128چرا در هر مكانى به بيهوده نشانى بنا مىكنيد؟.
وَ تَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ
129و قصرها مىسازيد؟ مگر جاودانه زنده خواهيد بود؟.
وَ إِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ
130و چون سختى مىكنيد مانند ستمگران سختى و خشم مىكنيد.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
131از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ
132از آن كسى كه آنچه مىدانيد كمكتان داده است بترسيد.
أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَ بَنِينَ
133با چهارپايان و فرزندان ياريتان كرده.
وَ جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ
134با باغستانها و چشمهسارها.
إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
135كه من بر شما از عذاب روزى بزرگ مىترسم.
قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ
136گفتند: چه ما را پند دهى يا از پندگويان نباشى براى ما يكسان است.
إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ
137اين (بتپرستى) رفتار گذشتگان است.
وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ
138و ما هرگز مجازات نخواهيم شد.
فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
139و (آنها هود را) دروغگو شمردند و ما هلاكشان كرديم كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
140و همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
141ثموديان نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
142برادرشان صالح به ايشان گفت: چرا نمىترسيد؟.
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
143كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
144از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
145براى پيغمبرى از شما مزدى نمىخواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.
أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ
146آيا شما تصور مىكنيد هميشه در نهايت امنيت، در نعمتهايى كه اينجاست مىمانيد؟.
فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ
147در باغستانها و چشمهسارها.
وَ زُرُوعٖ وَ نَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ
148و كشتزارها و نخلستانهايى كه گل لطيف دارد.
وَ تَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ
149كه در كوهها با مهارت خانهها مىتراشيد و در آن به عيش و نوش مىپردازيد.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
150از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ لَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
151و فرمان اسرافكاران را اطاعت مكنيد.
ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا يُصۡلِحُونَ
152كه در اين سر زمين فساد مىكنند و اصلاح نمىكنند.
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
153گفتند: حقا تو جادوگر شدهاى.
مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بَِٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ
154تو جز بشرى مانند ما نيستى اگر راست مىگويى معجزهاى بياور.
قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَ لَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
155گفت: اين شترى است براى سهمى او (از آب) است و براى شما نيز سهم روز معينى.
وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
156آزارى به آن نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ به شما مىرسد.
فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ
157آن را كشتند و پشيمان شدند.
فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
158و دچار عذاب شدند كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
159و پروردگارت نيرومند و رحيم است.
كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
160قوم لوط نيز پيامبران را دروغگو شمردند.
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
161هنگامى كه برادرشان لوط به ايشان گفت: آيا خدا ترس و پرهيزكار نمىشويد؟.
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
162من پيغمبرى خيرخواه براى شمايم.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
163از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
164من از شما براى پيغمبريم مزدى نمىخواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.
أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ
165چرا به مردان زمانه رو مىكنيد.
وَ تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُم بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ
166و همسرانتان را كه پروردگارتان براى شما آفريده وا مىگذاريد راستى كه شما گروهى متجاوزيد.
قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ
167گفتند: اى لوط اگر بس نكنى تبعيد مىشوى.
قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ
168گفت: من عمل شما را دشمن مىدارم.
رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ
169پروردگارا من و كسانم را از (شئامت) اعمالى كه اينان مىكنند نجات بخش.
فَنَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ
170پس او و كسانش را جملگى نجات داديم.
إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ
171مگر پير زنى كه جزو باقى ماندگان بود.
ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ
172سپس ديگران را هلاك كرديم.
وَ أَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗا فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ
173و بارانى عجيب بر آنان بارانديم و باران بيم يافتگان چه بد بود.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
174و در اين عبرتى هست ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
175و پروردگارت نيرومند و رحيم است.
كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لَۡٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ
176اصحاب ايكه نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.
إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
177چون شعيب به ايشان گفت: چرا نمىترسيد.
إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
178به درستى من پيغمبرى خيرخواه شمايم.
فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ
179از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.
وَ مَآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
180از شما براى پيغمبرى خود مزدى نمىخواهم كه مزد من به عهده پروردگار جهانيان است.
أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَ لَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ
181پيمانه را تمام دهيد (و كمفروشى نكنيد) و مردم را به خسارت نيندازيد.
وَ زِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ
182و با ترازوى درست، وزن كنيد.
وَ لَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَ لَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
183و چيزهاى مردم را كم ندهيد و در اين سرزمين به فساد مكوشيد.
وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَ ٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ
184و از آنكه شما و مردم گذشته را آفريده است بترسيد.
قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ
185گفتند: حقا كه تو جادو زدهاى.
وَ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَ إِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
186تو جز بشرى مانند ما نيستى و ما ترا دروغگو مىپنداريم.
فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ
187اگر راست مىگويى پارهاى از آسمان را روى ما بينداز.
قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ
188گفت: پروردگارم به اعمالى كه مىكنيد داناتر است.
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ
189پس دروغگويش شمردند و به عذاب روز ابر (آتشبار) دچار شدند كه عذاب روزى بزرگ بود.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ
190كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.
وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
191و پروردگارت نيرومند و رحيم است.
وَ إِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
192اين قرآن كتابى است كه از ناحيه پروردگار جهانيان نازل شده.
نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ
193و آن را روح الامين نازل كرده.
عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ
194به قلب تو تا از بيم دهندگان باشى.
بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ
195به زبان عربى واضح.
وَ إِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ
196و در كتابهاى گذشتگان نيز هست.
أَ وَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ
197آيا براى ايشان همين نشانه كافى نيست كه دانشوران بنى اسرائيل قرآن را مىشناسند؟.
وَ لَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ
198اگر آن را به بعضى از عجم نازل كرده بوديم.
فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ
199و آن را براى ايشان مىخواند هرگز بدان ايمان نمىآوردند.
كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
200اينچنين انكار را در دل تبهكاران راه مىدهيم.
لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
201كه بدان ايمان نياورند تا عذاب المانگيز را ببينند.
فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَ هُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
202و ناگهانى بر آنها در آيد و بى خبر باشند.
فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ
203و گويند آيا مهلتمان دهند؟.
أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ
204پس چرا عذاب ما را بشتاب مىخواهند.
أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ
205مگر ندانى كه اگر سالها نعمتشان دهيم.
ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ
206آن گاه عذاب موعود به آنها رسد.
مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ
207نعمتى كه داشتهاند كارى برايشان نمىسازد.
وَ مَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
208هيچ دهكدهاى را هلاك نكرديم مگر آنكه بيمرسان داشتند.
ذِكۡرَىٰ وَ مَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
209تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر نبودهايم.
وَ مَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ
210قرآن را شياطين نازل نكردهاند.
وَ مَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَ مَا يَسۡتَطِيعُونَ
211نه حق ايشان بود و نه مىتوانستند نازل كنند.
إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ
212زيرا آنها از شنيدن وحى بركنارند.
فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ
213با خداى يكتا خداى ديگر مخوان و گرنه جزو معذبين خواهى بود.
وَ أَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ
214و خويشان نزديكت را بترسان.
وَ ٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
215براى مؤمنانى كه پيرويت كردهاند جنبه ملايمت گير.
فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ
216اگر نافرمانيت كردند بگو من از اعمالى كه مىكنيد بيزارم.
وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ
217و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن.
ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ
218همان كسى كه وقتى قيام كنى تو را مىبيند.
وَ تَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ
219و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجدهكنان (مىبيند).
إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
220كه او شنوا و دانا است.
هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ
221آيا خبرتان دهم كه شيطانها به چه كسى نازل مىشوند؟.
تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ
222بر همه دروغسازان گنه پيشه نازل مىشوند.
يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَ أَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ
223مسموعات خويش را القا مىكنند و بيشترشان دروغگويانند.
وَ ٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ
224و شاعران را گمراهان پيروى مىكنند.
أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ
225مگر نمىبينى كه آنان در هر وادى سرگردانند.
وَ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ
226و چيزهايى مىگويند كه خود عمل نمىكنند.
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَ ٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ وَ سَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ
227مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند و خدا را بسيار ياد كردهاند و از پس آن ستمهايى كه ديدند انتقام گرفتهاند، زود باشد كسانى كه ستم كردهاند بدانند كه به كجا بازگشت مىكنند.